تأثیر روش اختلاط مایع در فاز لاتکس بر پراکنش نانوذرات و بهبود خواص آمیزههای لاستیکی
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
کد مقاله : 1571-RIERCO
نویسندگان
1دانشگاه تربیت مدرس
2تربیت مدرس
چکیده
اختلاط در فاز مایع با استفاده از لاتکس الاستومرها بهعنوان یک روش پیشرفته و زیستسازگار، روشی مؤثر برای دستیابی به پراکنش یکنواخت و پایدار پرکنندههای نانوساختار در آمیزههای لاستیکی بهشمار میرود. در این پژوهش، عملکرد این روش در دو سامانهی لاستیکی حاوی نانوذرات مورد بررسی قرار گرفته است. سامانهی اول شامل آمیزهی استایرن بوتادین با گرافن اکسید کاهشیافته (SBR/rGO) و سامانهی دوم مشتمل بر ترکیب سیلیکا اصلاحشده و لاتکس استایرن-بوتادین است. اختلاط مایع در لاتکس توزیع یکنواخت و پیوند قوی فازها را ایجاد کرد.. نتایج نشان داد در سامانهی اول احیای درجا منجر به افزایش سطح لاستیک متصل و کاهش نفوذپذیری گاز تا حدود ۹۲ درصد شده است. در سامانهی حاوی سیلیکا، حضور مقدار کم گرافن اکسید کاهشیافته (حدود ۰٫۵ phr) علاوهبر کاهش اثر پین ، موجب افزایش ۴۵ درصد استحکام کششی و ۶۳ درصد مقاومت سایشی گردید. یافته ها نشان می دهد اختلاط مایع در لاتکس با پراکنش یکنواخت، عملکرد لاستیک را بهبود داد.
کلیدواژه ها
موضوعات
مراجع
7